 |
| Fleur - 12 jaar |
Het is raar vandaag, het is de laatste dagen al heel raar, je zou vandaag jarig zijn, maar .. voor mij ben je vandaag gewoon jarig. 12 november is onlosmakelijk aan jou verbonden, dat was al sinds je geboren was en - nu je ergens anders bent - is dat voor mij gewoonweg nòg zo.
Het is allemaal zo dubbel, vanmorgenvroeg lag ik al wakker, dacht ik aan je (wanneer niet trouwens) en voelde je tot in iedere vezel van mijn lichaam. Hoe zou ik deze dag ooit kunnen vergeten, hoe zou ik deze verjaardag ooit kunnen vergeten, hoe ter wereld zou ik jou kunnen vergeten, je zit zó diep in mijn hart verankerd, dat krijgt niemand eruit, dat hoeft ook niet en ik zou het niet willen.
Ik ben zó blij dat ik jou gekend heb, dat je in mijn leven geweest bent al is het véél te kort geweest. Ik ben -nog steeds- zó trots op jou, wat een meid was je en wat een kleindochter!
Kun je nagaan wat een indruk jij op mij en iedereen gemaakt hebt, eigenlijk is dat toch geweldig hè.
Van mensen die dat kùnnen hoor ik dat het je goed zou gaan, en kort geleden droomde ik van je. Ik sloeg mijn armen om je heen (weet je nog: net zoals je toen naar Curaçao ging) en het gekke is Fleur, toen ik wakker was realiseerde ik me dat ik je echt gevoeld had. Dat was wel zo'n bijzondere gewaarwording en geloof het of niet kind, ik was er zó blij mee! Men zegt wel eens: er is meer tussen hemel en aarde nou, dat werd me toen helemáál duidelijk.
Vanavond gaan we naar papa, mama en Roos, die hebben het vandaag niet makkelijk. Het is een moeilijke dag voor hen, je bent er niet, toch ben je er wel. Je bent hun oudste dochter en dat zul je altijd blijven, hoeveel jaren er zonder jou ook overheen zullen gaan, je bent en blijft hun eigen Fleur!
Lieve Fleur, ik hoop dat hen ziet en ik weet zeker dat je vandaag bij hen bent. Niet visueel, maar je bent er wel.
Nou lieve schat, wat mij betreft tòch gefeliciteerd met je verjaardag, dat voelt voor mij zo, dus al kan ik je niet zelf (echt) vasthouden, ik heb geprobeerd je foto op te leuken (ook al hou je niet zo van roze, maar ja) dan heb ik toch het idee dat ik iets voor je gedaan heb (oh ja, ik heb vandaag dus maar voor Roosje een aardigheidje gekocht want voor háár valt het allemaal ook niet mee)
Heel veel liefs en ik hoop je ooit weer te voelen.
Het heeft overigens nou lang genoeg geduurd allemaal, je kunt zeker niet terug hè? Jammer! Dàg Fleur!
Kus van Oma Lia
Butterfly
