Resumé 2011

Zó ongrijpbaar en zó onbegrijpelijk!

Dag 2011, sodemieter maar op en kom voor 2012 met een beter jaar aanzakken, want dit jaar was eigenlijk een dieptepunt in mijn bestaan en in het bestaan van iedereen die in de omgeving van Fleur stond en niet in de minste plaats voor Fleur zèlf, want die is -zoals dat dan zo mooi klinkt- "overgegaan". Zou ik dan wel even mogen weten waarheen dan? Waar ben je dan nu Fleur en zie je ons dan? Volgens de boeken, volgens het geloof (welke dan ook) en volgens dhr. Ogilvie zijn onze dierbaren om ons heen. We -de meeste onder ons- zien dat echter niet maar we willen het maar al te graag geloven!
Het lullige is: ik geloof het niet alleen, ik weet het zeker, waarom? Dat is een gevoel en een diep ingeworteld geloof dat dit leven hier maar voor een tijdje is en er daarna pas het echte werk gaat beginnen. Het akelige is dan wel, waarom moet het jou gebeuren, waarom moet jouw kind, kleindochter, vader, moeder, vrouw, man of andere dierbare dat treffen? Kom ik gelijk bij vraag 2: waarom zou het jou niet treffen? Dat is toch een gegeven waar ik me vaak -hetzij krampachtig- aan vast wil houden. Ik denk dat het een soort overlevingsdrang is en niet te boos ben op het oneerlijke. Want wat is dan oneerlijk? Dat het jou treft en niet de buurvrouw? Wil je dat dan? Ja, eigenlijk wel, want we zijn altijd begaan met het lot van de buren of anderen, want alles gebeurt namelijk ook bij de buren (symbolisch natuurlijk) en dan is het toch een ver van mijn bed show. Ik kan -met al mijn medeleven- gewoon weer verder, maar diegene die het lot treft -of dat nou overlijden, ziekte, echtscheiding of andere narigheid betreft- die moet weer een hele nieuwe levensvorm zien te vinden. En als je in zo'n kl!#e situatie zit, dan heb je weinig begrip meer voor de mensen om je heen die -al weet je dat niet- vaak ook in onmogelijke situaties zitten, maar da's hun pakkie an, toch?
Ik heb geprobeerd je foto te "vangen", allemaal op één plaatje, weg van de wereld, jij Fleur letterlijk en papa, mama en Roos óók een beetje van de wereld. Zij moeten hun weg terug en op deze aarde voortzetten zonder jou, evenals wij, maar het gaat hen en ook ons lukken meid. Het waren niet voor niks "jouw" ouders, dus ik weet zeker dat jij hen daarmee gaat helpen. Uit het oog maar niet uit het hart! Hoe zou het kùnnen, te stom voor woorden, dat willen we helemaal en dat kàn helemaal niet!
Proost Fleur, op 2012!!
Butterfly