Je bent nu al 14 dagen weg, met dat al bedoel ik eigenlijk pas 14 dagen weg en het lijkt al een eeuwigheid en aan de andere kant geloof ik het nog steeds niet.
Jouw hoekje |
Gisteren was ik bij papa en mama, Roos was weer voor het eerst naar school en papa had de pest in, nou ja, de pest in dat was zachtjes uitgedrukt, hij was woedend op alles en iedereen en ik -kluns- vraag: waarom dan?
Hij keek me aan en zei:
Mijn kind is verdorie -in iets andere woorden- dood en ik voel me klote.
Tsja Fleur, daar stonden we dan en hadden daar niks aan toe te voegen, dat is de leegte die je achterliet, de wanhoop, het dóór moeten voor papa, mama en Roos en het niet weten hoe dat moet! Dat geldt ook voor ons als Opa en Oma, voor je ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Kortom voor iedereen, maar meid, we gaan ons best doen.
Ei met kerriesaus eten |
Het rare vandaag zal zijn, papa zet de auto aan de overkant en dan kwam jij er altijd als eerste uithollen en vloog me dan op mijn nek: "dàg oma" en dat zal ik missen, je bent er wel maar je bent er ook niet.
Nou Fleur, ik wilde het je toch even laten weten, kijk vanaf je wolkje naar ons en denk erom: géén héél ei in je bakkes hè!
We zullen aan je denken, oh ja Fleur, we zullen zéker aan je denken, wat mij betreft had je nu wel 3 eieren in je giegel mogen stoppen, maar ja (ik hoor je denken: komt ze nou mee! Nou kind, genoeg gezeurd hé, bel voor de volgende ronde!
xxx Oma Lia