Machteloosheid

Een zware aanhef maar soms verkeert een mens in zo'n situatie. Je hoeft er helemaal niks voor te doen, het overkomt je. Een gevleugelde uitdrukking "ik stond er bij en ik keek er naar" en dat is precies zoals ik me vandaag voelde toen ik vanmorgen -fris en fruitig zoals altijd- uit het echtelijke bed jumpte en achter de PC ging zitten. Een rare combinatie, uit bed en dan achter de PC gaan zitten in plaats van eerst te douchen, enfin, enigszins vreemd ben ik altijd geweest.
Mr. B zet altijd in alle vroegte de tik TV aan en dan staat de blog van kind 3 al voor en hoewel hij héél ontspannen en onderhoudend over de meest afgrijselijkste dingen kan vertellen, vandaag zat kind 3 zwaar in de mineur. En ik kan een hoop hebben, maar mijn kind zó op de site terug te vinden vind ik erg. Wat voel ik dan? Eigenlijk ben ik zó kwaad en met die woede kan je geen kant op. Die k..... kanker veroorzaakt ook zoveel ellende en je kan er niks tegen doen.
Nou weer met de kleine Bradley, een onschuldig kind van 8 jaar, mijn hemel, 8 jaar, wat heeft het kind op zijn kerfstok dan, en die ouders??? Uitbehandeld, wat nou uitbehandeld gv#%$!$% !!!! Waarom, waarom, waarom???????
Je mag het niet vragen en ik tracht met alles wat "in" me zit de zaken om te draaien en mezelf voor te houden: "waarom niet", maar ik weet wel dat het me moeite kost!
Ook de reeds geboekte droomreis gaat niet door en ik maar schrijven: "ach joh, dat komt wel weer" ja, snap ik, maar ik zou zo graag eens weten wanneer dan? Ze waren er zó blij mee en dat valt dan zó tegen!
Het is zó k... en het lijkt wel of alles hen tegenzit en het ergste is ik kan er geen ene reet aan doen. Die vakantie -waar ze zo naar uitkeken- moest hij gaan annuleren omdat ze weer aan die kl... Chemo moest! En dan gaat iedereen om je heen wèl weg, dat is sneu, want zij zouden ook zo graag willen, maar ja. Voor -bijna- iedereen draait de wereld gewoon door, maar de wereld waarin zij (en vervolgens wij) zitten is een hele andere geworden en je hebt er maar mee te dealen. Ik kan me voorstellen dat het hem wel eens te veel wordt, natuurlijk ook de rest en niet in de laatste plaats Fleur. Het wonderlijke bij kinderen lijkt, ik zeg met klem -lijkt- dat ze kunnen besluiten, "ik denk er niet aan"en dat doen ze dan gewoonweg niet of zou het toch een tik van het sterrenbeeld schorpioen zijn? Mijn moeder, mijn zus, kind 2 en ook Fleur, raar, maar ik herken dat gewoon.
Mijn moeder was zo m.b.t. nieuws: als ik de tv uitzet dan is er geen nieuws. Ook een manier en dan blijkt daar maar weer uit dat iedereen zijn eigen manier van met dingen omgaan heeft.
Dit is momenteel de mijne en ik hoop dat het tij een beetje wil keren, voor ons, maar in de allereerste plaats in het gezin van kind 3!!!
Waar ikzelf de meeste moeite mee heb is de onmacht, het machteloze, ik wil wat doen maar ik kan niks. Laten we hopen op betere tijden, hopen? Daar ga ik gewoon van uit!