Frustratie en Woede

Tsongejonge, wat een aanhef, maar dat is wel zoals ik me momenteel voel. Alle ellende komt er waarschijnlijk uit. Wat schoot me dàt blog van kind 3 me in het verkeerde keelgat. Niet zijn blog op zich, dat was geschreven zoals ik -en met mij vele anderen- van kind 3 gewend ben, geestig en met veel humor geschreven ondanks de trieste omstandigheden, dit is zijn uitlaatklep, zijn "van zich afschrijven" en na begonnen te zijn aan de 3e chemokuur, verdorie mensen, de "DERDE" chemokuur zijn er mensen (of iemand) die zich "storen of stoort" (kan mij dat schelen)aan zijn blog inclusief antwoorden. Ach gut, de tere ziel van sommige "lezers" is beschadigd, ach gut. Ja kind 3, let dan toch beter op de zieltjes van je eventuele lezers die gemakshalve voorbij gaan aan het feit dat jouw hele gezin in de shit zit, maar dat is allemaal te behappen, nee, de tere ziel is beschadigd. G#$@%!#$mme, het duurt lang eer ik zó over de zijk ben, maar vandaag is het dan zover, ik ben woest om niet te zeggen woedend.dend.dend.
Zitten ze al niet genoeg in de shit en het leuke is van dit relaas, dat kind 3 met gezin er waarschijnlijk en hopelijk "lak" aan heeft, maar lullig blijft het. Het gezin van kind 3 gaat door diepe, heel diepe dalen, ze doen dit heldhaftig en slaan zich er zo goed mogelijk doorheen, ik vind het gewoon hemelschreiend dat er dan over futiliteiten gevallen wordt. Verder wil ik er gewoon even niks over zeggen want ik ben op oorlogspad, ik spuug vuur. Wordt het toch nog gezellig vanavond!