Het was dinsdag 12 april 2011, er was een koude wind maar het was zonnig (we zaten net in de auto op weg naar Voorschoten om voor mr.B. naar een zomerbroek te gaan kijken) toen ik om 10.44 uur precies het telefoontje van kind 3 kreeg met de mededeling dat het over en uit was . Met bevende stem vertelde kind 3: "Mam, ze (het ziekenhuis) hebben net gebeld!!" En ik (hoewel ik het antwoord al lang van binnen wist) vroeg: "EN....?" "mam, het is niet goed" en ik kreeg ook gelijk het -voor mij- moeilijke verzoek om kind 1 en 2 nog niet te bellen aangezien de meiden (Fleur en Roos) het nog niet eens wisten en ook de andere opa en oma nog niet (andere oma was alleen thuis en dan is het geen goed idee om zo'n bericht te krijgen!!!). We wilden wel gelijk naar Zoetermeer racen, maar op verzoek van kind 3: "doe maar even niet, want ik moet nog diverse dingen doen" dus zei ik dat ik in de middag wel zou komen. Waarom wil ik er zo snel naar toe?
 |
| Hoe kan dit nou??? |
Ik wilde hem vasthouden, ik wilde hem troosten, ik wilde Nicole troosten en wat dacht ik van Fleur, verdomme, 11 jaar en dan zo'n vooruitzicht. En Roosje? Ik wilde zoveel, ik weet eigenlijk niet wat ik wilde en ik heb in vorige blogs zo vaak gezegd: "de wereld draait door" maar het idiote is dat het gewoon zo is!
Mensen stonden te zeiken over een maat broek en kan ik die wel of niet aan en ik dacht: "mens sodemieter toch op met je trut-broek, mijn kleinkind gaat dood en jij staat te zeiken over een broek". Maar ja, dat is natuurlijk niet eerlijk van mij gedacht, dat weet ik ook wel, maar zo voelde het wel.Mr. B. en ik liepen hand in hand en keken elkaar alleen maar verslagen aan. Op mijn vraag hoe "hij" zich voelde antwoordde hij "leeg" en ja, dat is precies het goede antwoord, totaal leeg, ik weet het niet meer. De angst voor de waarheid is afschuwelijk en die waarheid was dus nu officieel bevestigd. Het is einde oefening voor Fleur!
Later liepen we nog in Wassenaar-city, diverse mensen vroegen: "goh, hoe gaat het eigenlijk met je kleindochter?" En nee, we konden niet zeggen dat we de uitslag al wisten maar we zeiden wel dat het niet goed ging, nee, het ging he-le-maal niet goed.
Mijn hart bloedt, ik wist niet dat het kon, maar het kan. Vraag me niet hoe het voelt, want dat wil je niet weten. Ik kan het ook niet uitleggen, mijn arme kleindochter, haar moeder, haar vader (verdomme mijn zoon, mijn kind 3) en dan die arme Roos, hoe gaan ze dan nu verder, hoe "moeten" ze verder.
Ik weet het allemaal even niet meer, voel me klote, voel me wanhopig en dan zeg ik altijd dat mijn zonnig humeur me op de been houdt, nou, het is buiten zonniger dan ik me momenteel voel. Oh ... help, wat een narigheid.
Je hoeft me niet uit te leggen hoe de leegte voelt. Ik ken de leegte, ik voel hem ook.
BeantwoordenVerwijderenStarende naar wat er net uit een enveloppe is gekomen rolt de ene traan na de andere over mijn wang. Ik kan niet meer stoppen met staren.
En wat er dan nog over blijft is leegte.
De wereld zal wel doordraaien. Hij doet maar. Daar ben ik me even niet meer van bewust.
Uiteindelijk zullen ook wij weer meedraaien. Opgaan in de menigte en de mallemolen van het leven. Maar nu nog even niet. Nu wil ik even staren, huilen en leeg zijn.
Hele dikke knuffel!!!
Lieve Lia
BeantwoordenVerwijderenWat verschrikkelijk om dit bericht te horen, je wil het niet en inderdaad van binnen wist je het.
En ja de wereld draait door en die in jullie gezin staat stil.
Het enige wat wij kunnen doen is aan de zijlaan staan wetende dat als jullie ons nodig hebben we er voor jullie zijn.
Wij wensen Gerard en Jou heel veel sterkte op deze moeilijke weg.
Een dikke knuffel uit Ruurlo
Geen woorden,alleen maar tranen.
BeantwoordenVerwijderenIk wens jullie zoveel kracht toe, dikke kus
De wereld draait door
BeantwoordenVerwijderenMaar schroom niet om hem zo af en toe stil te zetten
Sommige dingen hebben dat gewoon nodig
op sommige momenten ben je verslagen
En baal je van het gezeik om je heen
De wereld draait door
Je vraagt je af hoe moet het nu verder
Hoe komen ze deze klap te boven
En wat komt er nog allemaal op hun pad
Het is niet de makkelijkste weg die ze moeten gaan
De wereld draait door
Maar zelfs een zonnig humeur
Heeft wel eens een donkere dag
Heel langzaam herpak je je weer
Maar deze keer kan dat zomaar een poosje duren.
Neem alle tijd die je er voor nodig heb
en weet dat we er zijn als je ons nodig hebt
Heel veel liefs
Lin en kids
Een dikke knuffel voor een droevige oma
BeantwoordenVerwijderenWat een gebeurtenissen toch!!! je hebt er eigenlijk geen woorden voor, Ik vond het leuk jullie gisteren weer te zien, maar de uitslag van Fleur raakte me enorm. Ik moet zeggen dat er gisteren geen minuut voorbij ging dat ik er niet aan dacht, dus laat staan wat het met jullie doet en jullie kinderen. Ik hoop dat als je tijd hebt eventjes op mij blog kijkt, ik ben wat aan het maken voor Fleur, en ik hoop dat ze het mooi zal vinden.
BeantwoordenVerwijderenIk wil ook nog even zeggen dat ik met jullie meeleef en vanaf nu zeker het blog van jou en je zoon zal bijhouden.
heel veel leifs van Janine
Atelier Quiltgebeuren
Hoi Hoi even nog een reactie,
BeantwoordenVerwijderenik kreeg gisteren het Quiltnieuws binnen met een stukje over de droomdekens en ik zag dat daar de foto van Fleur bij stond. Misschien vind je dit wel leuk om te weten, want ik weet niet of jij ook het Quiltnieuws hebt.
groetjes janine