Paradijs in de hel

Het is een prachtige aanhef en het zou een geweldige titel voor een boek zijn, maar ... dit waren letterlijk de woorden die kind 3 uitsprak toen hij vertelde hoe zijn vakantie geweest was op Curacao. Hoe het geweest is?? Nou, ge-wel-dig, we hebben genoten, het was het paradijs in de hel en dat bestaat dus echt, dat kan dus echt, want ik heb het meegemaakt!
Woensdag 13 april was kind 3 met zijn gezin halsoverkop voor 9 dagen vertrokken naar Curacao en ze kwamen dus donderdag de 21e weer terug! En het was overweldigend maar wel die dubbele rand. 


Kind 3

  2e Paasdag was kind 3 jarig en dat is een hele happening geworden. Ongeveer 60 mensen kwamen op de 38e verjaardag van mijn kind, goeiedag, alleen .. de ondertoon draag je met je mee en daar kom je niet onderuit, dat gaat gewoon niet. Goh, wat is het lang geleden dat kind 3 hier bij mij in zijn badje zat, zijn zusters vonden hem (toen haha) nog leuk! Hij was een lekker ventje en ja, voor mij is hij dat -op gezette tijden- nog wel.
Verliefd, verloofd getrouwd, kindje en nog een kindje zo gaat dat in het leven en zo hoort alles door te kabbelen, maar soms zit het mee en soms zit het tegen en ik mag wel stellen dat het momenteel dus niet he-le-maal mee zit en het lullige is: "niemand kan er ene moer aan doen".


Altijd de grens opzoekend



Zelf was kind 3 -in onze beleving- altijd een bijzonder kind. Viel kind 2, die had dan een bult, maar "hij" had een hersenschudding. Een griepje werd bij hem longontsteking (hij werd 3 jaar in het ziekenhuis), dokters thuis geweest omdat ze dachten dat hij hersenvliesontsteking had, maar ja, toch droogde hij verder keurig op. En nu is hij 38 en is vader van 2 dochters en zit met zijn gezin in de shit, ik had het leuker voor hem bedacht, maar nogmaals, wij kunnen niks maar dan ook niks veranderen, kon dat maar. Dat zou wel het mooiste kado voor hem geweest zijn.

Maar ja, je kan als moeder veel, maar ... helaas!