Lief en Leed (verjaardag 11-8-2010)

Nou, dat was me de verjaardag wel. 68 lentes tel ik nu, als ik het vlug zeg is het niet veel, maar mijn hemel, 68 - IK? Dat is gewoonweg niet voor te stellen, als ik achterom kijk denk, waar is de tijd gebleven. Je let even niet op en je zit in de aanleunwoning!!  Het is een wel zeer enerverende dag geworden.
De middag ervoor werd Jeffrey gebracht, want die wilde een keertje bij Opa en Oma slapen, kind 1 deed dienst bij opsporing verzocht dus ... Babs en Jeroen óók om 14.00 uur aanwezig. 's-Avonds het hele circus bij ons gegeten en Jeroen (zou voor de gezelligheid ook blijven slapen) werd niet zo lekker dus ook naar huis, dus Jeffrey alleen.

11 augustus brak aan. Altijd een spannende dag, dat had ik al toen ik klein was. Vroeger kreeg je altijd spannende kadootjes, maar net als onze moeders en grootmoeders is dit blijkbaar de leeftijd van de zeepjes en bodylotions. Ik kan me insmeren tot 2052, maar ja dan ben ik 110 en dan zal er weinig meer te smeren zijn, dan kun je zelfs geen soep meer meer van me trekken!! Enfin,dat is van later zorg, toch?

Het mooiste kado dat ik "hoopte" te krijgen was dat kind 3 met "goed" bericht over Fleur zou komen. Hopen -tegen beter weten in- maar tòch hopen. En toen ... toen stond kind 3 ineens met vertrokken gezicht in de deuropening en toen zakte de grond onder mijn voeten weg. Daar stond ik dan met een huilende zoon die niks meer hoefde te zeggen, ik begreep, wij begrepen allemaal ......

5 Minuten vóór ze bij ons waren had het ziekenhuis gebeld met de uitslag:  "niet" goed. De hele familie van de leg, allemaal janken en ontredderd. Toen ik voorstelde om eens even stevig te vloeken -het mag niet, ik weet het- heb ik de daad maar bij het woord gevoegd: Go#$%*$#%^&#!!! Voeg daar nog een 3x ku.... en het wonder geschiedde .. Fleur schoot in de lach, ging vervolgens naar buiten en ging haar bandjes vlechten.
On-be-grij-pe-lijk! Daarna ging het gezin van kind 3 maar even naar de andere oma en opa om ook daar het trieste nieuws te brengen. Zouden ze nog terugkomen? Ja, dat deden ze uiteindelijk toch maar. Toch nog met z'n allen gezellig (voor zover mogelijk) gegeten.

Fleur-Babs-Roos-Jeroen-Jeffrey

Zelf heb ik (natuurlijk) weer foto's van de kleinkinderen gemaakt,  kind 3 noemt me niet voor niks "oma paparazzi" en zeg nou zelf, is-ie leuk of niet?

Daarna ging het hele zootje naar de kermis, allemaal wat geld erbij van Oma en daar gingen ze. Of ze er allemaal  zo van genoten hebben waag ik te betwijfelen, maar het leidde in ieder geval wat af (sprak ik hoopvol).

Overigens bewaar ik het mooiste kado van die dag zuinig. Wat dat is??? Een "eigenhandig" door Fleur gevlochten armbandje!!!

Ik had er (met achterliggende gedachtes) bij haar op aangedrongen en ze weet niet half "hoe" blij ik met dàt bandje ben!! Ga proberen er een sluiting aan te maken!!!!!