 |
Wat is hier mis mee?? A L L E S ! |
Soms, héél soms word ik niet goed van het hokjesgedoe. Als ik de krant lees, dan lees ik steeds ouderen zus en ouderen zo, afgewisseld met senioren. Ik hoor u denken: “dat ben je toch ook”? Ja dat weet ik, maar ik hoef het toch niet zó vaak zwart op wit te zien staan. Soms krijg ik het gevoel of we een aparte “soort” zijn geworden, zoals bij de apen b.v. gorilla’s of en -heel apart- de makaken (wat scheelt het?). Ik ben gewoon Butterfly, ik fladder wat rond en doe mijn ding, wat doet die leeftijd er eigenlijk toe? Heel veel blijkt het, wanneer ben je een “oudere” en sterker nog: “wie bepaalt dat?” Nou dat doen dus de media. Ik las onlangs tot mijn verbazing in de krant: “Nederlandse werknemers van 45 jaar en ouder (u leest het goed: 45) zijn op emotioneel vlak vitaler dan hun jongere collega’s. Hadden bovendien meer arbeidsvitaliteit, meer relativeringsvermogen en meer ervaring. Verbijsterd was ik, dus heden ten dage ben je zelfs met 45 al oud, waar blijf ik dan met mijn 68 jaar? Ineens schijn ik dus helemaal afgeschreven te zijn en dat ging zelfs Mr. B. te ver. Bovendien las ik dat: “een voortijdig afscheid van ervaren werknemers leidde tot verlies en slagkracht”. Hallo. De pensioenleeftijd gaat naar 67, hoe rijmt men dat dan als je met 45 al als “oudere” werknemer wordt gezien? Logica is toch al niet mijn sterkste punt.
 |
B E T E R? |
Resumerend: doorwerken tot je 67e, oud gevonden worden na je 45e, bovendien … na je 50e nergens meer aan de bak komen! Wat heb je dan aan al je ervaring, relativeringsvermogen en je arbeidsvitaliteit als niemand daar meer gebruik van wil maken? Ik zal het wel niet snappen, ook goed, ik ga me wel op de zomer storten en ben blij dat ik wat betreft mijn leeftijd aan het nazomeren ben, wel zo rustig.
Butterfly
Geen opmerkingen:
Een reactie posten