Even rust

En zo zijn we weer een eind verder in de tijd en er is wederom zóveel gebeurd. Het houdt maar niet op. Zo langzamerhand zou je er een sik van krijgen (als je die nog niet had). Maandag ná mijn verjaardag de 16e augustus, mijn vaders verjaardag (hij zou 108 zijn geworden, goeiedag zeg)  moest ikzelf naar de reumatoloog in Anthoniushove.

mijn tarzan

Telefoon op trillen gezet want kind 3 zegt altijd -als ik bij de dokter zit gaat altijd de telefoon- dus alles aangehoord, ja geknikt, nieuwe lading pillen mee en nieuwe afspraak maken en ja hoor op het moment dat ik Tarzan wilde laten gillen trilde hij (de telefoon, de tijd van een brullende tarzan heb ik achter me gelaten)  en belde kind 3 met de mededeling dat de chemo niks gedaan had en of ik maar even wilde gaan zitten. Lang verhaal kort maken: "kans dat er een amputatie aan zit te komen"! Hoewel ik daar al langer bang voor geweest ben, ook wel meer aan gedacht heb valt het toch wel héél rauw als je bange vermoedens werkelijkheid worden. Dat wil niemand en zeker niet bij Fleur. Laten we wel zijn, ieder ander kind of mens die dit overkomt, daar vind ik het verschrikkelijk voor, maar dit overstijgt voor mij toch wel alles, dit is toevallig wel onze Fleur, ònze kleindochter G.#!$%^#!$% !

Fleur is wel een dappere meid, maar zij moet het toch toch allemaal doen en ondergaan en dat is niet niks, wat zeg ik: het is gewoon klote, vergeef me de woorden, maar zo voel ik het wel. Al die onderzoeken, al die chemo-troep met alles wat daar uit voort vloeit, wat een oeverloos gezeik, gatfer.

Hotel Cheyenne Euro Disney

Afgelopen zondag zijn ze met z'n viertjes naar Euro Disney vertrokken, dit kregen ze aangeboden van de baas van kind 3 -die man moeten ze heilig verklaren- en dat was natuurlijk geweldig. Een beetje uit alle ellende, althans, ik hoop dat ze er tòch een beetje van hebben kunnen genieten en alle narigheid "even" uit hun gedachten, want dat maalt maar door in de bovenkamer, bij mij al, laat staan bij hen.
De start van het tripje was geweldig. Onder politiebegeleiding (Rotterdam was afgesloten vanwege de Bavaria City race), kind 3, Fleur en Roos zelfs in de politiewagen tot vóór het station gebracht, Nicole met haar vader erachteraan. Reden soms véél te hard en stopten waar ze uiteraard niet mochten staan. Roos mocht zelfs nog iets door de megafoon roepen. Wàt een begin van de vakantie!

Enfin, het is nu woensdag, en Fleur belde net op dat het gisteravond helemaal niet goed met haar ging (koud, rillerig, blauw vingers enz) mijn hemel, een hypo, en niet zo zuinig ook, dus ... vandaag véél eerder naar huis dan gepland.

Vanmiddag dus gauw er naar toe en dan horen we wel weer verder.

Ik hoop toch zó dat ze het een beetje leuk gehad hebben!!!